Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, τα δύο μεγάλα κόμματα, χρησιμοποιούσαν μια σειρά από τρόπους για να κλέψουν ψήφους. Σε δύο εβδομάδες έχουμε εκλογές και σε αυτήν την μικρότερη προεκλογική περίοδο, από την μεταπολίτευση και μετά, γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο, πως αυτοί οι τρόποι έχουν χρεοκοπήσει, μαζί μ’ αυτά.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.
Οι υποσχέσεις δηλαδή πέθαναν μαζί με το «λεφτά υπάρχουν». Η μεγαλύτερη μέχρι τώρα πολιτική απάτη που μας φόρεσε, λίγους μήνες μετά, το μνημόνιο, είναι πολύ πρόσφατη για να χωνευτεί. Και όταν αμέσως μετά τις εκλογές, θα απαιτηθούν πρόσθετα μέτρα ύψους 11,5 με 16 δις ευρώ, οτιδήποτε κι αν υποσχεθούν, θα πρέπει να είναι κάποιος πολύ μλκας για να τσιμπήσει ή απλώς να έχει συμφέρον.
Ο Λαός δεν ξεχνά…
Πράγματι. Γιατί, τώρα πια, το χαρτί της πόλωσης και μέσου αυτού της συσπείρωσης των παραδοσιακών ψηφοφόρων των δύο κομμάτων, κάηκε. Ο μπαμπούλας της Δεξιάς ή της Αριστεράς αντίστοιχα, μοιάζει με κλόουν. Τα δύο «μεγάλα» κόμματα, μετά την συγκυβέρνηση και την ψήφιση του νέου μνημονίου, καθώς και την δέσμευση τους ότι θα το ακολουθήσουν πιστά, δεν είναι απλώς ίδια, είναι ταυτόσημα. Ηδη, το επικρατέστερο σενάριο είναι, η συγκυβέρνηση αυτή, να συνεχιστεί, με όποιες τσόντες χρειαστεί από τους κολοτούμπες, δεξιά και αριστερά.
Εμείς ή Χάος.
Το χαρτί της ακυβερνησίας παίζει συνέχεια. Με αλλεπάλληλες εκλογές φοβερίζει ο Σαμαράς, αν δεν τον κάνουμε πρωθυπουργό. Η χώρα θα μείνει ακυβέρνητη και το Χάος θα επικρατήσει, αν μπούνε στη Βουλή οκτώ με δέκα κόμματα.
Δεν μας λέει όμως, αν αυτό δεν είναι προτιμότερο, από μια αυτοδύναμη κυβέρνηση, με τον ίδιο πρωθυπουργό. Δηλαδή τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί με από το να έχουμε πανίσχυρο πρωθυπουργό, κάποιον που ψοφά για την θέση, σε μια τέτοια δύσκολη περίοδο;
Το μαγαζί είναι γωνία αλλά μικρό.
Εκτός από την δεξιά τρομοκρατία της ακυβερνησίας, υπάρχει και η Αριστερή. Με άλλα λόγια, το ΚΚΕ λέει το ίδιο πράγμα. Ζητάει να το ψηφίσουμε μεν, με ρέγουλα δε, μη τυχόν και γίνει καμιά στραβή και γίνει εξουσία. Γιατί τότε, θα αναγκαστεί να κυβερνήσει μαζί με άλλα Αριστερά κόμματα, χάνοντας την πούρα επαναστατικότητά του και τότε ποιος θα κάνει αντιπολίτευση? Οι άχρηστοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ;
Ασε που μια Αριστερή κυβέρνηση, λέει, δεν μπορεί να σταθεί ούτε μια μέρα. Δεν θα την αφήσουν τα συμφέροντα. Ομολογώντας με αυτό τον τρόπο, το άχρηστο της ύπαρξής του και κατασυκοφαντώντας όλη την Αριστερά, όπου το παίζει πρωτοπορία. Στην πραγματικότητα για άλλη μια φορά αποκαλύπτεται ο συστημικός χαρακτήρας του κόμματος και η λειτουργία του σαν βαλβίδα εκτόνωσης, της οργής του Λαού.
Της μιας δραχμής τα γιασεμιά κάνουν ένα ευρώ.
Και να η ουσία των εκλογών. Το διακύβευμα που λένε. Ευρώ η δραχμή? Ρωτούν μπορεί η Ελλάδα να επιβιώσει χωρίς το ευρώ; Ενώ θα έπρεπε πρώτα να απαντήσουν στην ερώτηση: Μπορεί να επιβιώσει η χώρα με το ευρώ;
Γιατί όλοι οι απολογητές του ευρώ και τα παπαγαλάκια τους δεξιά και αριστερά, επιδίδονται σε μια απίστευτη καταστροφολογία, για το τι θα γίνει αν φύγουμε από το ευρώ, χωρίς να λένε κουβέντα, για το τι θα συμβεί αν θα παραμείνουμε.
Πως θα πληρώσουμε το ληστρικό χρέος που μας φόρτωσαν με δραχμές; Ρωτάνε.
Ξεχνώντας ότι ζητάμε να γυρίσουμε στη δραχμή, όχι για να πληρώσουμε τα χρέη αλλά για να τα διαγράψουμε.
Και πια τα οφέλη του να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη όταν σε όλους τους τόνους μας ζητάνε να έχουμε μισθούς Βουλγαρίας;
Οτι το μνημόνιο και η παραμονή στο ευρώ είναι μονόδρομος είναι παραμύθι.
Οτι η άλλη λύση, επειδή δεν την προβάλουν τα Μεσα Μαζικής Αποβλάκωσης, δεν υπάρχει, το ίδιο.
Οτι χρειάζεται Αρετή και Τόλμη, αυτή η άλλη λύση, είναι σίγουρο. Όπως και είναι μαθηματικά σίγουρα, τα αποτελέσματα της μέχρι σήμερα συνταγής που μας επέβαλαν. Δεν το αρνούνται πια, ούτε και οι εμπνευστές της.
Οι επερχόμενες εκλογές είναι πολύ κρίσιμες. Πριν φτάσετε στο παραβάν, χρειάζεται να κάνετε δύο, τρία πράγματα.
Σκεφτείτε το μέλλον σας και κυρίως το μέλλον των παιδιών σας. Οι μισθοί που κόβονται, κόβονται κυρίως από τα παιδιά μας.
Κλείστε τα αυτιά σας σε κάθε είδους τρομοκρατία. Κλείστε την τηλεόραση των παπαγάλων.
Ψαχτείτε και ενημερωθείτε, για το τι πραγματικά σημαίνει, ψηφίζω το τάδε κόμμα.
Μετατρέψτε την οργή σας, όχι σε ψήφο διαμαρτυρίας απλώς, αλλά σε ουσιαστική παρέμβαση.
Δώστε το παρών στις κάλπες. Μην αφήνετε τους άλλους να αποφασίσουν για εσάς. Μην αφήνετε την υπέργηρη γιαγιά με αλτσχάιμερ να ψηφίσει τον ψηλό και όμορφο παλικάρι που είδε κάποτε στο γυαλί. Στην ανάγκη κλειδώστε την στην αποθήκη την ημέρα των εκλογών.
Στην Δημοκρατία λένε δεν υπάρχουν αδιέξοδα και πως ο σοφός Λαός δίνει πάντα την σωστή απάντηση. Τώρα είναι αναγκαίο να συμβεί αυτό.
