ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...

Καλοκαίρι...
Η πλατεία μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου άρχισε να κάνει σχέδια για διακοπές. Η τελική απόφαση, με αμεσοδημοκρατικές πάντοτε διαδικασίες, πάρθηκε, λίγο πριν οι Ευρωπαίοι σώσουν τις Ελληνικές Τράπεζες. Η μια πλευρά της πλατείας Σαντορίνη και Μύκονο και η άλλη Ικαρία ή Ψαχνά για τους πιο ψαγμένους.

Καλοκαίρι...
Οι Ευρωπαίοι έσωσαν τις Τράπεζες, όχι όμως και τους ανθρώπους. Κάποια άλλη φορά ίσως.  Μην είμαστε και πλεονέκτες, μη τα θέλουμε και όλα δικά μας.

Καλοκαίρι...
Οι καταθέτες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι πια. Δεν θα αργήσουν και οι φιλέλληνες Ελληνες να επαναπατρίσουν τα ευρώ τους από Ελβετία και Κύπρο (ο καθείς και όπου μπορεί. Μέχρι και Βουλγαρία ανοίξαμε λογαριασμούς). Τα ποντίκια που φάγανε τις οικονομίες του τύπου που έκανε θυρίδα στο τοίχο του, δεν είναι καθόλου ευχαριστημένα από την εξέλιξη. Τέλος πάντων σειρά έχουν φάνε, τα δίποδα ποντίκια τώρα.

Καλοκαίρι...
Η Φυσική είναι η επιστήμη που βασίζεται στην παρατήρηση. Κάπως έτσι, ο Νεύτωνας διατύπωσε την θεωρία ότι η βαρύτητα είναι μεγαλύτερη στις παραλίες. Παρατηρούσε φαίνεται, όπως και ο καθένας, τους κώλους να έχουν πάρει την κατηφόρα την μεγάλη.

Καλοκαίρι...
Και πολιτικοκοινωνικά συμπεράσματα μπορείς να βγάλεις με την παρατήρηση. Ας πούμε αν βλέπατε μια οικογένεια με συμπεθέρια ταπεράκια και κεφτέδες. Μπρατσάκια και βατραχοπέδιλα. Και όλα αυτά σε σακούλες που γράφουν με έντονα γράμματα Επιλέγουμε Ελληνικά προϊόντα, καταστήματα, ντύσιμο, τουρισμό. Δεν μπορεί Ελληναράδες είναι. Ελα μου όμως που ο πάτερ φαμίλιας ανοίγει φαρδιά πλατιά μια εφημερίδα τίγκα στο Κυριλλικό αλφάβητο. Αλαλα τα χείλη των ασεβών.

Καλοκαίρι...
Πρώτη είδηση μετά το σοκ, οι ταξιτζήδες Και το ερώτημα αμείλικτο. Πως μπορεί να ανοίξει ένα κλειστό επάγγελμα χωρίς να δοθούν άδειες? Φήμες λένε ότι ο Ρέππας έχει κάνει ήδη αίτηση για να πατεντάρει την ιδέα.
Λέτε η κίτρινη φυλή να μας κάνει δώρο, την διάσπαση του ΠΑΣΟΚ?

Καλοκαίρι...
Το σοκ και η φρίκη, πρώτη είδηση μόνο το Σαββατοκύριακο. Εκεί στην Σκανδιναβία μπορεί να έχουν φτιάξει κοινωνίες ανοικτές και ανεκτικές στην διαφορετικότητα και να θεωρείτε φυσιολογικό, ένας πρωθυπουργός να πηγαίνει και να επιστρέφει από τον κινηματογράφο με τα πόδια, με μόνη παρέα την σύντροφό του, αλλά λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Τον Πάλμε τον δολοφόνησε άγνωστος. Τα δεκαπεντάχρονα γνωστός. Και οι δύο είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό Τον φανατισμό. Αυτόν που καλλιεργούν συνήθως υπηρέτες ενός φιλεύσπλαχνου Θεού. Που στο όνομά του, το οποιοδήποτε όνομά του, γίνονταν και θα γίνονται τα πιο φρικτά εγκλήματα. Στο όνομα του Θεού και της Πατρίδας. Τελικά ο ήλιος του Μεσονυκτίου και η ισόμνια δεν αρκεί για να σαλέψει το μυαλό. Χρειάζονται πολλά περισσότερα.

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ

Για άλλη μια φορά οι "έγκριτοι" άρχισαν να μιλάνε για χρεωκοπία, αυτή τη φορά για επιλεκτική. Και αυτή την φορά, η επιλεκτική χρεωκοπία είναι "καλή" χρεωκοπία, όχι σαν την προηγούμενη που σαν μπαμπούλας λίγες ημέρες πριν "αναγκασε τους πατέρες του Εθνους να ψηφίσουν το μεσοπρόθεσμο με πόνο ψυχής, βεβαίως βεβαίως.
Μπερδευτήκατε:
Μα είναι απλό. Εχουμε "χρεοκοπήσει" εδώ και χρόνια σε όλα τα επίπεδα. Κυρίως ηθικά. Αυτή η χρεωκοπία είναι και η γενεσιουργός αιτία της άλλης, της οικονομικής. Οσο πίσω χρονικά να πάει κανείς, για να βρει την αφετηρία αυτής της κατρακύλας, ακόμη κι αν φτάσει στα χρόνια της Επανάστασης και στην ίδρυση του Ελληνικού κράτους, δεν θα έχει άδικο. Πόλεμοι, Εθνικές καταστροφές, εμφύλιοι, δικτατορίες, οικονομικά σκάνδαλα, χρεοκοπίες. Κοντά διακόσια χρόνια οι ηγέτες αυτού του κράτους, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αποδείχθηκαν μικροί, με ένα Λαό συνήθως στο περιθώριο.
Μετά από την τελευταία εθνική τραγωδία της Κύπρου και την Μεταπολίτευση φάνηκε να γεννιέται κάτι νέο και ελπιδοφόρο. Η γενιά του Πολυτεχνείου, οποία ειρωνεία,  έγινε σιγά σιγά εξουσία. Υποτίθεται ότι το '81 ήρθε ο Σοσιαλισμός. Δεν χρειάστηκε πολύ για να καταλάβει ο καθένας ότι αυτός ο σοσιαλισμός διέφερε απο την (Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει) Δεξιά, μόνο στη φρασεολογία και στην αισθητική. H Σακελλαρίου και ο Μητροπάνος έγιναν cult και την Κυβέρνηση σύσσωμη, την έβρισκες στη συναυλία των Rolling Stones.
Το (βρώμικο) '89 ο Κοσκωτάς ήταν το καμπανάκι. Κανείς όμως δεν ήθελε να ακούσει. Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ (αδίκως:) νιώσανε   συνένοχοι, το όλο θέμα ξεχάστηκε και λίγα χρόνια μετά μας προέκυψαν οι Εκσυγχρονιστές, σαν σημείο αναφοράς, για το πότε τα πράγματα στράβωσαν (Από τότε που εκείνος ο κρετίνος ο Perry Como τραγούδησε την Glendora).
Ακολούθησαν εικόνες απείρου κάλους, με Siemens και Βατοπέδια τον σοσιαλιστή Ακη να αποκτά σπίτι φάτσα στην Ακρόπολη και τον Παυλίδη, επική φιγούρα, να κουνάει το δάχτυλο στη Βουλή. Γιατί ήξερε όπως όλοι, ότι η Δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, απλώς ανάπηρη.
Και πάντα το ίδιο ερώτημα.
Ποιος τους ψήφιζε όλους αυτούς:
Γιατί τα δύο μεγάλα κόμματα έπαιρναν γύρω στο 80% των ψήφων:
Ηταν όλοι αφελής, πεπλανημένοι από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και τους πληρωμένους υπαλλήλους τους, δημοσιογράφους:
Πόσοι είναι τελικά όλοι αυτοί που τσίμπησαν από την εξουσία, από ένα διορισμό (μετά επιδόματος παρουσίας), μέχρι μια εργολαβία για τον εορτασμό της Ημέρας της Φώκιας Πεθεράς.
Βάλτε τώρα και μια δόση εργατοπατέρων τύπου Φωτόπουλου που τύπωναν τις αφίσες που καλούσαν σε απεργία, με τα λεφτά της εργοδοσίας (νόμιμα έτσι: ), λίγο πριν πάνε διακοπές στη Μόσχα με τα ρέστα και έχετε μια πλήρη εικόνα.
Και επειδή όλα καθρέπτης είναι, μήπως είναι οι ίδιοι που πανηγυρίζουν τα πέτσινα πρωταθλήματα και χαίρονται που έχουν τον μάγκα πρόεδρο που στήνει τα παιχνίδια:

Μήπως τελικά το ψάρι δεν είναι σάπιο μόνο στο κεφάλι:

Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε αποθεώσει τον ατομικισμό. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάρτης. Ξεχάσαμε να ονειρευόμαστε παρέα. Ξεχάσαμε ότι φίλους έχουμε, για άλλους λόγους και όχι για να βολευτούμε. Αν θέλουμε λοιπόν κάποια στιγμή να βγούμε από αυτό το λούκι, πρέπει να έχουμε αυτά στο μυαλό μας.

Οι παρέες μπορούν να γράψουν Ιστορία, με διαφορετικό τρόπο.

Τα όνειρά μας δεν μπορούν να τα ψεκάσουν

ΡΕ, ΜΗ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ

Η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου από αυτούς που είπαν ΝΑΙ αλλά και από τους υπόλοιπους που ενώ ήθελαν να πουν ΝΑΙ, είπαν ΟΧΙ, γιατί ήταν σίγουροι για το αποτέλεσμα και ότι μετά ακολουθείσαι, αποκάλυψε, με τον πιο σαφή τρόπο, την απόλυτη ηθική κρίση που βιώνει αυτός ο τόπος, δεκαετίες τώρα.
Αν και μοιάζει οξύμωρο, έχω την γνώμη ότι την οικονομική κρίση είναι πιο εύκολο να την ξεπεράσουμε, απ' ότι την ηθική. Ασε που η δεύτερη προφανώς είναι μια από τις κύριες αιτίες της πρώτης.

Τα απροσχημάτιστα αποκαλυπτήρια, σαν το χαλάζι την προηγούμενη εβδομάδα.

Μάταια μέσα στη Βουλή επιχειρηματολογούσαν για να πείσουν τους έξω. Πρέπει να ανεβούν επίπεδο οι έξω για να καταλάβουν τα επιχειρήματα των μέσα. Και μέχρι να συμβεί αυτό, καλά είναι τα χημικά όπως σαρκάζει ο Ιωάννου στο χθεσινό σκίτσο του.

Ομως, αν η ρουτίνα που παρουσίασε η επίλεκτη κυβερνητική ομάδα του ανσαμπλ, την Τετάρτη μέσα στην αίθουσα της Βουλής, ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη, οι δηλώσεις και οι εμφανίσεις κάποιων μετά, ήταν προκλητικές. Οι περισσότεροι δεν ακολούθησαν το παράδειγμα του Ρομπόπουλου - δεν μασάω γιαυτό το καταπίνω αμάσητο - που εξαφανίστηκε αμέσως μετά.

Ο ένας γύρισε όλα τα κανάλια για να μας πει ότι πείστηκε από την ομιλία του πρωθυπουργού, ενώ έπαιζε και ξανάπαιζε το βίντεο από την δροσιστική βόλτα που έκανε στην Βουκουρεστίου. Αλλο ένα χτύπημα κύριοι, στην Δημοκρατία. Ενώ βέβαια η δική του πολιτική κολοτούμπα ήταν μια ένεση τσιμέντου στα θεμέλια της.

Ο άλλος, βουλευτής από την Λαμία, είπε από το βήμα της Βουλής ότι ο κόσμος που διαμαρτύρεται και ιδιαίτερα ο φίλος του ο Δημητράκης, είναι τσάμπα μάγκες, γιατί στην ουσία ήθελαν να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο και αυτός ανέλαβε να πραγματοποιήσει αυτήν τους την επιθυμία.
Φαίνεται τελικά ότι η Βουλή έχει άριστη ηχομόνωση και είναι αεροστεγώς κλεισμένη γιατί ούτε τις κρότου - λάμψης άκουσε ούτε από τα χημικά πήρε μυρουδιά, εκείνη την ημέρα. Λίγες ημέρες αργότερα, στην πλατεία της Λαμίας και πάλι, ο Δημητράκης και οι υπόλοιποι τσάμπα μάγκες, του έκαναν μια νέα προσπάθεια να του δώσουν να καταλάβει ότι το εννοούν όταν λένε ΟΧΙ στο μεσοπρόθεσμο. Και επειδή φαίνεται και ο καλός γιατρός δεν έχει το επίπεδο να καταλάβει τα επιχειρήματά τους, προσέθεσαν ολίγα γιαούρτια, ελπίζω όχι ληγμένα, σαν τα χημικά του Παπουτσή, για να γίνουν πιο πειστικοί.

Η όμορφη Καϊλη αγανάκτησε  κάπως ετεροχρονισμένα και αφού ήδη είχε ψηφίσει. Δεν πρέπει όμως, να της κρατάει κανένας κακία, με δεδομένο ότι το ίδιο θα έκανε οποιαδήποτε γνήσια Ξανθιά, προκαλώντας μόνο την συμπάθεια.

Και αν όλοι τούτοι και άλλοι τόσοι, μοιάζουν γραφικοί, ήρθε και η παραπομπή του σοσιαληστή (προσοχή στην ορθογραφία) Ακη για να μας θυμίσει μια χειρότερη ομάδα πατέρων του Εθνους.

Το έχουν γράψει και το έχουν πει πολλοί. Το έχω γράψει κι εγώ. Ολους αυτούς τους έχουν ψηφίσει κάποιοι. Κάποιοι πολλοί. Ομως και κάποιοι άλλοι, λίγοι σίγουρα, όχι μόνο δεν τους ψήφισαν αλλά ούτε έφαγαν, λίγο ή πολύ, παρέα με τον Πάγκαλο.
Και όλοι αυτοί ούτε συνυπεύθυνοι νιώθουν ούτε πολύ περισσότερο μπορούν να ανεχτούν να τους δουλεύουν κι από πάνω.