ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΟΥ ΚΡΑΧ

Οσο πλησιάζει η ημέρα για να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο, τόσο έχω την αίσθηση ότι κάποιοι μας βάζουν με το ζόρι, σε μια μηχανή του χρόνου και προσπαθούν να εκτοξεύσουν στο παρελθόν. Φαντάζομαι  ότι προορισμός είναι το 1984. Την χρονιά που ο περίεργος Orwell πίστευε ότι οι λέξεις θα έχουν αντίστροφη έννοια, η τηλεόραση θα μας παρακολουθεί και όχι θα την παρακολουθούμε και το ακατάπαυστο μπλα μπλα και οι ατελείωτες παπαριές, θα λοβοτομούν τους πολίτες.
Εχουν ένα σχέδιο που συνεχώς κλιμακώνεται. Πρώτα μας είπαν πως λεφτά υπάρχουν και μας εξαπάτησαν. Μετά άρχισαν να μας εκβιάζουν. Θα έρθει πίσω η δραχμή, θα χρεοκοπήσουμε, δεν θα έχετε βενζίνη να βάλετε, χαρτί τουαλέτας, ούτε γάλα, ούτε ψωμί να κάνετε παπάρες.
Τελευταία εφεδρεία ο Πάγκαλος. Αφού πρώτα κάποιος ανθύπατος θυμήθηκε τα Ιουλιανά, είναι φυσικό να ακολουθήσουν τα τανκς.
Τώρα,  για να προστατεύσουν τις Τράπεζες?  Την Δημοκρατία? Δεν θυμάμαι.
Μάλλον δεν έχει σημασία. Στο μυαλό του, οι έννοιες πιθανόν να είναι ταυτόσημες.

Και ο κόσμος παραζαλισμένος από την ατελείωτη φάπα που έπεφτε, αντέδρασε. Στην αρχή με τα κλασσικά. Απεργίες κάθε εκάστην με ολίγη από πορεία και μια τζούρα χημικά για επιδόρπιο.
Οταν κατάλαβαν ότι αυτές οι συνταγές είναι ξεπερασμένες, αποφάσισαν οι πιο ριζοσπάστες, να κάνουν invite την παλιοπαρέα, για υπαίθριο camping στο Σύνταγμα.
Το event στην αρχή είχε επιτυχία. Κατάφερε να ανακυκλώσει μια Κυβέρνηση και να αναγκάσει τον Γιωργάκη να ανεβάσει ξανά την παράσταση "Παραιτούμαι Μένοντας" που είχε πρωτοπαρουσιάσει πριν χρόνια. Απαγορεύσανε και τους Λιανοφλωρίδηδες σε ήρωες της παραίτησης και για λίγες ώρες μπόρεσαν να πανηγυρίσουν.

Νικήσαμε(?)

Κάποιοι νόμισαν μάλιστα ότι είδαν το ελικόπτερο που θα φυγάδευε τον Γιωργάκη και τους υπόλοιπους και άνοιξαν σαμπάνιες.

Είναι φανερό ότι όλα αυτά είναι αναποτελεσματικά. Πρέπει πια να πάμε ένα βήμα παρακάτω. Να απαντήσουμε με φαντασία στις προκλήσεις της Κυβέρνησης. Να πάμε ακόμα πιο πίσω στο χρόνο και να βάλουμε επιτέλους την φαντασία στην εξουσία.

Προτείνω λοιπόν για αρχή την ίδρυση ενός νέου κινήματος.
Το Κοινωνικό Ρεύμα για την Αναγκαστική Χρεωκοπία. (ΚΡΑΧ).

Η απάντηση στο εκβιαστικό δίλημμα, χαράτσι διαρκείας ή χρεοκοπία. Το κίνημα θα θέσει το μόνο ρεαλιστικό στόχο που εξυπηρετεί όλους εμάς που χρωστάμε ένα στεγαστικό, δύο ή τρία καταναλωτικά και έχουμε φορτώσει καμιά δεκαπενταριά κάρτες.
Την άμεση χρεωκοπία της χώρας. Σκεφτείτε έχουμε να χάσουμε μόνο τα χρέη μας. Ολα τα άλλα  που με αυτά μας τρομοκρατούν είναι απλώς το bonus.
 Δεν θα έχουμε βενζίνη λένε. Τίποτα πιο οικολογικό. Επιτέλους θα γίνουμε πρωτοπόροι στην πράσινη ανάπτυξη και στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Ασε που προστατεύουμε και την Δημοκρατία. Τα τανκς θα ξεμείνουν κι αυτά από βενζίνη, στα στρατόπεδα.

Δεύτερο βήμα θα είναι το κίνημα για την υιοθέτηση του τρόπου ζωής των Αμις. Των Λιθουριανών αρνητών του μοντέρνου τρόπου ζωής. Μια χαρά ζουν καλλιεργώντας την γη, χωρίς μηχανικά μέσα, χωρίς ηλεκτρικό, αυτοκίνητα. Και κυρίως χωρίς τηλεόραση. Χωρίς δηλαδή, Καψή (Εγώ πάντως δεν καταλαβαίνω) και Πρετεντέρη (τελεία παύλα παράγραφος) και την Ολγα που Τρέμει
.
Ετσι λοιπόν αφού μηδενίσουμε, και βρούμε σιγά σιγά τον βηματισμό μας, θα μπορέσουμε να φτιάξουμε από την αρχή κοινοβούλιο που θα φτιάξει οργανισμούς και υπουργεία και δημόσιες υπηρεσίες, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας που θα της επανδρώνουμε με τον παραδοσιακό αξιοκρατικό τρόπο, για να μπορέσουμε να διορίσουμε τα παιδιά μας που θα έχουν πτυχίο Ανωτάτης Ζαμπονοκοπτικής, με αντάλλαγμα την οικογενειακή ψήφο, συμπεριλαμβανομένης της γειτόνισσας με την γεροντική ανία.
Και βέβαια Τράπεζες που θα μας δίνουν δάνεια  και κάρτες που θα χρεώνουμε.

Ε τι λέτε? Δεν θα την βγάλουμε για καμιά εκατοστή Χρόνια?